In 1859 namen een hotelhouder en enkele boeren uit Denekamp het initiatief om een derde windmolen op te richten. De reden is waarschijnlijk dat in de omgeving van Denekamp voldoende graanteelt was om ook een derde molen te kunnen laten draaien.
Even buiten Denekamp aan de weg naar Ootmarsum werd deze beltmolen gebouwd.

Tot 1902 had de molen geen vaste molenaar maar verzorgden daarvoor opgeleide knechten, die in dienst waren van de oprichters/eigenaars, het werk op de molen.
In 1902 kwam J.H. Derkman als eerste vaste molenaar op de molen. Hij had zijn opleiding in Duitsland genoten. Om als zelfstandig molenaar te kunnen werken, moest hij eerst de anderen uitkopen. Pas op 5 december 1908 werd voor een bedrag van ƒ 1300,-- de laatste mede-eigenaar uitgekocht. Vandaar dat de molen zijn naam kreeg. Tientallen jaren later zou zijn (vrijwel gelijknamige) kleinzoon ook met deze molen malen.

In oktober 1917 werd in Denekamp een landbouwcoöperatie opgericht. In 1922 had deze een dorserij, maalderij en een graanpakhuis in gebruik. Dit betekende het feitelijke einde van de molen als bestaansbron voor de molenaar. Daar kwam nog bij dat aan de westzijde van de molen een nieuwgebouwde zuivelfabriek De Volharding letterlijk de molen de wind uit de zeilen nam. Stilstand en verval waren dan ook een logisch gevolg.

Dat de molen er rond 1970 nog stond, was opmerkelijk want de toestand was ronduit erbarmelijk te noemen. In 1976 volgde algehele rehabilitatie, waarvoor zeer veel werk nodig was. Op de achtkantstijlen en het binnenwerk na moest vrijwel alles nieuw worden gemaakt. Tweedehands is de huidige bovenas, de eerste (en vermoedelijk enige) gietijzeren as voor deze molen. Toen de molen buiten bedrijf kwam was die as, niet ongebruikelijk in deze regio, nog van eiken.