De molen werd in 1851 gebouwd voor W.H. Pathuis, nadat de vorige molen, een standerdmolen, was afgebrand. De bouwheer was bakker en mulder; deze combinatie kwam, zeker in Groningen, meer voor.

In de jaren 1943, 1947, 1967 en 1977 werd de molen gerestaureerd.
Bij de restauratie van 1967, die de molen redde na een periode van stilstand en verval, werd het pelwerk helaas grotendeels verwijderd. Alleen beide pelstenen bleven over: die worden sindsdien los onderin de molen bewaard.
In 1977 werd het overgebleven koppel maalstenen maalvaardig gemaakt. Of er daarna weer gemalen werd, is niet helemaal duidelijk. Maar: in 2017 heeft men dat koppel grondig nagekeken en sindsdien wordt er inderdaad met enige regelmaat gemalen.

In 2005 zijn staartbalk en schoren vernieuwd; in 2008 en 2009 zijn er onderhoudsbeurten geweest: hek- en zoomlatten vervangen en vier nieuwe zeilen geleverd. In het voorjaar van 2009 is er een nieuwe lange spruit gestoken, zijn de roeden doorgehaald en zijn er schrank- en stellingschoren vervangen.

In april 2019 stelde de molenaar vast dat draaien niet langer ging: de voeghouten waren te ver doorgezakt en zullen vervangen of in ieder geval herzien moeten worden. 
Later heeft men besloten, de koppen van de voeghouten aan te gieten met kunsthars. Dit werk heeft de molenmaker in februari 2020 uitgevoerd, hiermee is deze molen wederom maalvaardig.

Het meest opvallend bij deze molen is en blijft de bovenas: die is in 1929 gestoken maar moet afkomstig zijn van een (zeer grote) gesloopte Zuid-Hollandse poldermolen: in de askop, geschikt voor een vlucht van 28 of 29 meter, zitten roeden van 19,80 meter lengte! Grote vulblokken zijn nodig om die roeden enigszins te centreren.
De as is aan de achterzijde ingekort met een afgedraaide pen. Overigens is de erg zware bovenas hier niet echt een probleem: volgens mededeling draait deze molen bijzonder licht!
Merkwaardig is ook de steenkraan, waarvan de ronde staander uit een heuse boomstam bestaat, compleet met schors!