Van de oudere geschiedenis van deze molen, de enig overgeblevene van het Bildt, is maar weinig bekend; op een kadastrale kaart, uitgegeven in 1832, staat op deze plaats een achtkante 'rogmolen' vermeld. Als dat de huidige molen is, is deze daar vermoedelijk neergezet met onderdelen van een gesloopte molen. De molenlocatie zelf is heel oud: al in 1570 stond hier een molen; ongetwijfeld een standerdmolen.

In 1869 was Johannes Jans van der Ley hier eigenaar. Hij combineerde de functie van molenaar met die van kastelein. Wat de molen betreft is dan sprake van een 'windkoren- en pelmolen'.

De molen raakte in 1954 buiten bedrijf. Op dat moment was het uiterlijk nogal potsierlijk, vanwege een stel duidelijk te korte tweedehands roeden (van de gesloopte molen van de Jellumer- en Beersterpolder) met Dekkerwieken: de vlucht bedroeg op dat moment niet meer dan 19 meter; de vier einden waren ruim een meter te kort!
 
In 1962 werd een stichting opgericht met als doel, de molen te restaureren. Tussen 1963 en 1967 volgde een moeizame restauratie. In 1966 werd de kap gerestaureerd en vervolgens nieuwe roeden gestoken. Daarna werd, destijds nog ongebruikelijk in de molenwereld, op vrijwillige basis regelmatig gedraaid, onder meer door de bekende Friese molenvriend Jan de Beer.

In 2007 heeft de molen een flinke opknapbeurt gekregen: nieuwe stelling, nieuw riet op romp en kap en een sprinklerinstallatie geplaatst.
Begin 2020 volgde ander belangrijk herstel toen het totaal gare spoorwiel geheel werd vernieuwd. De molen was daarmee weer geheel maalvaardig.

De molen draait regelmatig waarbij ook vaak wordt gemalen. Ook wordt er les gegeven aan vrijwillige molenaars in opleiding.

Onderzoek naar de bovenas leverde in 2019 geen resultaat op. De as doet aan een Penn denken maar is dat zeer waarschijnlijk niet en bevat verder geen zichtbare aanwijzingen die uitsluitsel geven over het fabricaat. Vooralsnog is dit een interessant raadsel. In dat opzicht lijkt deze as op de molen: over bouwjaar en herkomst is domweg weinig bekend!