Deze molen is in 2017 herbouwd op de plek waar hij in 1903 was neergezet en in 1972  gesloopt. De molen, een klein achtkant, was in 1903 niet nieuw gebouwd, maar afkomstig uit De Wilp (Gr.).

Na 1972 bleven veel onderdelen bewaard bij molenmakerij Adriaens te Weert. Daar had men namelijk plannen om bepaalde zaken te gebruiken voor de bouw van een eigen molen, die dan zou kunnen dienen voor elektriciteitsopwekking. De plannen verdwenen maar de onderdelen bleven.

Ondertussen ontstond in Keldonk, waar de molen weliswaar verdwenen was maar de stenen onderbouw gebleven, langzaam maar zeker het idee dat de molen terug zou kunnen keren. De vooruitzichten waren in eerste instantie niet gunstig (in 1991 had men een poging gedaan maar die mislukte) maar de gedachte aan herbouw kwam in de loop der jaren toch dichterbij.

Pas in de 21ste eeuw bleek er ruimte voor een doorbraak. Na grondige voorbereidingen richtte men op de laatste dag van 2007 de Stichting korenmolen “De Hoop” Keldonk officieel op. Het eerste tastbare resultaat van een periode van goed voorbereidend werk door de werkgroep, maar ook dankzij de medewerking van de eigenaar van de bewaard gebleven onderbouw, de familie Van Nuland, de positieve reactie van het gemeentebestuur van Veghel en zeker niet op de laatste plaats dankzij het geweldige enthousiasme onder de inwoners van Keldonk.
Uiteindelijk is de herbouw een zaak geworden van de lange adem: tussen de eerste beginselen van herstel en de maalvaardige molen zaten zo'n 10 jaar.

Vrijwilligers van de Stichting korenmolen De Hoop Keldonk (en dat waren er velen!) richtten een nieuw bijgebouw op en restaureerden de gemetselde onderbouw, pas later kon worden begonnen met de oprichting van de molen zelf. Men bouwde zelf het houten achtkant, timmerde achtkant en kap af en voerde schilderwerk uit. Molendeskundige Nico Jurgens, die in 1972 de sloop van de molen zeer goed had gedocumenteerd, voorzag dit project van allerhande adviezen. 

Bij molenmaker Adriaens waren de volgende onderdelen van de vroegere molen behouden: Engels kruiwerk, bovenas, koningspil, bovenwiel, spoorwiel en vangbalk. Ook de bovenbonkelaar (van zeer bijzondere constructie) was bewaard maar te zeer vergaan om opnieuw te kunnen gebruiken. De bovenas vertoonde scheuren maar is, om in de nieuwe situatie veilig te kunnen zijn, voorzien van een stalen ommanteling. De vangbalk heeft een oog, duidelijk bedoeld voor duimophanging. Maar omdat de molen in Keldonk nooit een vangstok heeft gehad, moet ook deze vangbalk nog  afkomstig zijn uit De Wilp. Uit Groningen werd vermoedelijk ook het neutenkruiwerk meegenomen. Evenwel wilde men hier op een zeker moment een Engels kruiwerk. Dat laatste is het ook geworden, evenwel met bizar kleine rollen, niet veel hoger dan ca. 5 cm.!
Als staartbalk heeft men een deel van een oude Fransen-binnenroede gebruikt. NIet helemaal duidelijk is, of deze afkomstig is van de standerdmolen van Kessel of van een in 1944 door oorlogsgeweld verwoeste molen te Baarlo. Feit is, dat deze hier zeer goed voldoet en herinnert aan de soortgelijke balk die hier tot de sloop van 1972 aanwezig was.

Zeer opmerkelijk is dat het koppel stenen (wederom) niet is voorzien van een schijfloop, maar van een sterwiel. Historisch verantwoord, alleen: uit overlevering maar ook gezien de slijtage aan dat wiel is vast te stellen dat spoor- en sterwiel destijds volstrekt niet hebben samengewerkt!

Op 1 april 2017 werd het achtkant op de onderbouw neergezet, 30 september volgde de kap en is ook de staart afgehangen. 14 oktober werden beide roeden gestoken. Eind november 2017 werd de molenberg gestort. Eerder had men handig gebruik gemaakt van de afwezigheid van die berg: zo kon men met een kraan pal naast de molen komen! Begin 2018 was men zover dat er proefgemalen kon worden.
De nieuwe roeden werden gelast onder leiding van Jan Fransen, nazaat van de vroegere molenaarsfamilie te Erp en van de befaamde constructeurs en roedenmakers te Vierlingsbeek.
Het kleurenschema werd gebaseerd op verfresten die in 1972 nog herkenbaar waren, aangevuld met gegevens die verkregen waren via de laatste molenaar Sjef van Lith (1923-2011). Waarschijnlijk heeft men in 1903 het Groningse kleurenschema grotendeels gehandhaafd. Om die reden werd de band om het kruiwerk in de kleuren van de nationale vlag geschilderd, zoals meerdere noordelijke molens dat hebben.

Op 14 april 2018 heeft men deze molen feestelijk in bedrijf gesteld.