Deze van oorsprong Zaanse weidemolen stond oorspronkelijk in de droogmakerij De Wijde Wormer en werd in de Eerste Wereldoorlog overgeplaatst naar Langweer (Friesland).
In 1960 werd hij daar afgebroken en in 1989 in het Openluchtmuseum opgebouwd.

Het molentje had in 2000 net een grote onderhoudsbeurt gehad toen het in een sneeuwstorm op hol sloeg. Toen de bui over was lagen bovenhuis en wiekenkruis aan brokken over de grote weide.

In 2003 is het molentje nogmaals geheel hersteld, ditmaal ook het onderhuis en het gedeelte onder de waterlijn (dat behoorlijk verrot bleek te zijn). De omliggende waterlopen zijn van een nieuwe ondoorlatende bodem voorzien, het molentje kan in principe in een circuit water rondpompen.

In 2017 is deze weidemolen binnen het museumterrein verplaatst: in het kader van Canonvenster "De Beemster" (of "Nederland en het water" zoals dit in het Nederlands Openluchtmuseum ook wel wordt genoemd) is een Bosmanmolen (geschonken door de fa. Bosman) geplaatst op de grote weide, op de plaats waar de weidemolen uit Langweer stond. Deze laatste is daarvoor gedemonteerd en meteen volledig onderhanden genomen. Rotte onderdelen van de toren en kap zijn vervangen, evenals het gevlucht.
De molen is daarna weer geplaatst, maar nu naast de schuur van de boerderij uit Beerta, aan het einde van een sloot.

Tijdens de zware storm van 18 januari 2018 raakte dit molentje behoorlijk beschadigd, maar is betrekkelijk snel daarna hersteld. 
Inmiddels (februari 2022) is dit molentje opnieuw in onderhoud: het bovenhuis wordt deels vernieuwd en daartoe heeft men het complete wiekenkruis tijdelijk elders ondergebracht.