Over het verleden van dit molentje is weinig bekend: de Zuidwijkse polder is, omdat het land altijd in bezit was van slechts één eigenaar, van oudsher ongereglementeerd geweest en daarom zijn er weinig of geen geschreven archiefstukken overgeleverd.

Tot 1960 bemaalde deze kleine molen de polder (ca. 75 ha; opvoerhoogte 0,50 m.). Toen in dat jaar een (houten) roede brak, werd op mechanische bemaling overgegaan en stond de molen verder stil.

Op 2 september 1972 brandde de inmiddels behoorlijk vervallen molen door (kinder)vandalisme geheel uit. Op dat moment was de molen eigendom van de Rijnlandse Molenstichting, welke instantie een grote restauratie voorbereid had. Vanwege de zware brandschade zou deze restauratie veel uitgebreider moeten worden: feitelijk was alleen de stenen romp nog over.

In de jaren 1976/1977 volgde zeer ingrijpend herstel: de romp werd grondig gerepareerd (maar heeft, als gevolg van de brand, blijvende schade opgelopen en is niet echt meer waterdicht te krijgen); kap, krui- en al het gaandewerk werden nieuw gemaakt. Sindsdien is deze molen weer geregeld op vrijwillige basis in bedrijf.

In 2007 kreeg de molen voor het eerst in zijn bestaan ijzeren roeden (met handhaving van de houten bovenas).
In het najaar van 2013 bleek die bovenas aan vervanging toe. In afwachting van een nieuw exemplaar volgde stilzetting. In juli 2014 werd een nieuwe bovenas gestoken; op 20 juli was de molen weer maalvaardig. 

In het late voorjaar van 2022 is de ophekking van beide roeden vrijwel geheel vernieuwd en kreeg de molen een grote schilderbeurt.