In en om de stad Utrecht zijn in totaal twaalf zaagmolens in bedrijf geweest. Deze molen werd gebouwd in 1739; niet in 1721, zoals vaak wordt beweerd. Bouwers en eerste eigenaren waren Jordan van der Ven en Arien van der Starren; laatste eigenaar was houthandel De Wit.
In 1911 moest het bovenachtkant van De Ster het veld ruimen, maar het bedrijf werd als elektrische zagerij voortgezet. Op die manier bleven onderbouw, zaagschuren en molenwerf behouden. Zo vormen zij tot op heden een complete en voor Nederland unieke molenwerf aan de noordoever van de Leidse Vaart, halverwege tussen de Damstraat en de Nederlandse Munt.
Het geheel aan voormalige houtloodsen (nu rijksmonument) werd in 1987 gerestaureerd en huisvesten tegenwoordig een kinderdagverblijf (voor de naastliggende wijk Lombok), een dierenweide, twee ateliers en een muziekoefenruimte.
De herbouw van de molen als houtzaagmolen kwam tot stand op initiatief van de in 1988 opgerichte Stichting De Sterremolen. Deze stichting wilde door herbouw van de molen het erf weer het element teruggeven waaraan het zijn ontstaan te danken heeft en waar alles letterlijk en figuurlijk om draaide. Onder meer via donateurswerving zamelde de stichting geld in. Grote geldgevers waren gemeente, provincie en de Europese Gemeenschap.
Het molenmakerswerk werd uitgevoerd door de firma Poland B.V. uit Broek op Langedijk. De bouwkosten bedroegen 1,6 miljoen gulden.
Op Nationale Molendag (8 mei 1999) was de molen te bezichtigen; de officiële opening vond plaats op dindag 22 juni 1999 door Z.K.H. Prins Claus.
Deze molen heeft één bedrijfsvaardig zaagraam: om de drieslags krukas in balans te houden, zijn er naast het ene zaagraam twee zwaardere wuifelaars opgehangen.
